26 Nisan 2013 Cuma

Ben özledim yaşamayı...Gönlümce ,istediğimce,kırmadan incitmeden ama haz alarak özgürce.... Mesela kibrit kutusu kadar görmek evleri...Yürümek anlamsızca düşünmeden yürümek ve en güzeli ıslanmak yağmurda..dolaşılan bişikletin çamuru ile ıslanmak... İnsan büyüdükçe mi özgürdür yoksa Özgürlük büyüdükçe mi biter... Tüm bu istekleri bir insanın teninin kokusu ile değişirmi? Adına evlat denen nankör yaratık(doktor amcamın lafı) bu kadar mı değer... DEĞER Mİ? 26.04.2013

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder