Papatyanın Zekası
Her yaprak bir soru, bir cevap arar,
Sevgiyi sayar, kalbimi avuçlar.
"Seviyor, sevmiyor" diye fısıldar,
Papatyam, beni kendime sorularla sarar.
Beyazın saflığı, sarının sıcaklığı,
Her dokunuşta yeniden başlar arayış.
Zekanla örersin duyguların yolunu,
Sevgiyi sorgulatırsın, bilirsin korkumu.
Yaprak yaprak dökülürken endişelerim,
Sen kalırsın, benimle büyür umutlarım.
Papatyam, sen bir bilmece, bir ayna,
Sevgiyi öğreten, kalbimi anlatan bir bahar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder