Belki....

Yenildim…. Koca bir yaşam ve yetişmeye çalışan bir deli.Hiç ummadığım kadar ağır bir yüktü omuzlarımda…Ben kaçmaya çalışmadım ama YENİLDİM. Bir bahar günüydü rengarenk kelebeklerin uçuştuğu,yeşil yemyeşiller içinde yürüdüğüm bu orman,nefesimi açan bu ağaçlar benim en sahip olmak istediklerimdi. YAŞAMAKTI ÖZGÜRLÜKTÜ… Hergün içime attığım ve attığımı unuttuğum tüm sıkıntılarım çıkar içimden karışır ormana.Hayalimdeki gibi bir okçu bulamadım,ama belki o kadar güzel ok atabilirdim.Denemedim. Birgün kayalarda parçalayınca göğsümü pes etmeyebilirdim,daha yükseğe çıkabilirdim ÇIKMADIM. Seneler önce gerçek bir silahı elime aldığımda nasıl aşık olduysam Özgürlüğüme de o denli Aşığım aslında. Ama hayatımı adadım kendimden geçtim. Belki içimde kalanları birgün…. Ne dersin?

Bana yakın ama çok uzakta olana ...ABİ'me

Hep basit isteklerim vardı. Ama herkes ve herşey aileden daha önce geldi. Hep kıskandım ben... insanlar abileri ile dışarda başbaşa buluşurken kıskandım,bide en özel dertlerini anlatırken... Benim abim dinlemezdi heralde anında güler lafı çevirirdi. Hep ihtiyacım oldu. Hiç yanımda olmadı. Gününü gün yaşayan herzaman bir sorunun içinde olup olmadığımı,ondan yardım isteyip istemediğimi anlamayacak kadar meşgul herzaman vakti olmayan abim..Seni çok seviyorum Nedense bu şiiri okudukça çocukluğumdan beri aklıma sen gelirsin Ne diyor şair"sevgileri yarınlara bıraktınız"...... SEVGİLERDE Sevgileri yarınlara bıraktınız Çekingen, tutuk, saygılı. Bütün yakınlarınız Sizi yanlış tanıdı. Bitmeyen işler yüzünden (Siz böyle olsun istemezdiniz) Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi Kalbinizi dolduran duygular Kalbinizde kaldı. Siz geniş zamanlar umuyordunuz Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek. Yılların telâşlarda bu kadar çabuk Geçeceği aklınıza gelmezdi. Gizli bahçenizde Açan çiçekler vardı, Gecelerde ve yalnız. Vermeye az buldunuz Yahut vaktiniz olmadı.

tükenmişlik sendromu(şebnem ferahtan)

Çok yorgunum Beni bekleme kaptan Seyir defterini başkası yazsın Çınarlı kubbeli mavi bir liman Beni o limana çıkaramazsın

Anneden oğluna ilk mektup

Bir zamanlar kaçmak meziyetti … Uzak yerler,tanınmayan insanlar,yüksek tepeler…Ne zaman kendimi köşeye sıkışmış hissetsem hayatta kaçardım… Sorunlardan kaça kaça gelinen yaşamda dönüp savaşmanın zor olduğunu bildiğimden mi yoksa kaybetme ihtimali yüzünden mi bilmem ben hep kaçardım Şimdi 5 yaşındaki oğluma kaçmamayı öğretiyorum.Kaçma sorunlardan…. kaçarak problemin bir parçası olursun istemeden.Bu seni korkuya götürür …Korku büyür …Elinle tutamadığın uçan balon misali göğe uçar..Ama havası bitince aynen sana geri döner.En güçsüz en savunmasız halinde bulur seni…. Oysa küçükken sorunun konuşarak halledersen oracıkta biter problem,tekrar etmez oğlum.. Güçlü kişiliğinle değişmez tek doğrunun insanı olursan kazanmaya çalışmadan alırsın SAYGI’nı… İlerde anlarsın canım oğlum sevgi,sadakatten önce gelir SAYGI… Bu benim çok geç öğrendiğim bir şey umarım sen daha çabuk öğrenirsin… Ve bilki canım oğlum gitmesine üzüldüğün herkes gidebilir sen ÜZÜL Ama en çok ailene ÜZÜL çünkü birtek onlar seni ne olursan ol KABUL EDER Bunu unutma….