Anneden oğluna ilk mektup

Bir zamanlar kaçmak meziyetti … Uzak yerler,tanınmayan insanlar,yüksek tepeler…Ne zaman kendimi köşeye sıkışmış hissetsem hayatta kaçardım… Sorunlardan kaça kaça gelinen yaşamda dönüp savaşmanın zor olduğunu bildiğimden mi yoksa kaybetme ihtimali yüzünden mi bilmem ben hep kaçardım Şimdi 5 yaşındaki oğluma kaçmamayı öğretiyorum.Kaçma sorunlardan…. kaçarak problemin bir parçası olursun istemeden.Bu seni korkuya götürür …Korku büyür …Elinle tutamadığın uçan balon misali göğe uçar..Ama havası bitince aynen sana geri döner.En güçsüz en savunmasız halinde bulur seni…. Oysa küçükken sorunun konuşarak halledersen oracıkta biter problem,tekrar etmez oğlum.. Güçlü kişiliğinle değişmez tek doğrunun insanı olursan kazanmaya çalışmadan alırsın SAYGI’nı… İlerde anlarsın canım oğlum sevgi,sadakatten önce gelir SAYGI… Bu benim çok geç öğrendiğim bir şey umarım sen daha çabuk öğrenirsin… Ve bilki canım oğlum gitmesine üzüldüğün herkes gidebilir sen ÜZÜL Ama en çok ailene ÜZÜL çünkü birtek onlar seni ne olursan ol KABUL EDER Bunu unutma….